द रिलक्टंट फंडामेंटलिस्ट

सलाम! तुम्हाला काही मदत हवी आहे का? असे दचकू नका! माझी दाढी भरघोस आहे खरी, पण माझं अमेरिकेवर प्रेम आहे. मला वाटले तुम्ही काहीतरी शोधताय. पण खरे तर तुमचा हा शोध साधासुधा नाही, ती एक मोहीमच दिसतेय. ह्या शहराचा माहीतगार रहिवासी आणि तोही तुमची भाषा जाणणारा - मला वाटले मी तुम्हाला ह्या कामात काहीतरी मदत करू शकेन.

तुम्ही बुचकळ्य़ात पडलेले दिसताय - ह्या दाढीवाल्याला कसं कळलं की मी अमेरिकन आहे? छे छे, तुमच्या गोरया चमडीवरून नाही - आमच्या देशातही विविध रंगाची माणसं आहेत, तुम्ही त्यातल्या वायव्य सरहद्द प्रांतातले म्हणून सहज खपाल. तुमच्या कपड्यांवरूनही अंदाज बांधणे मुश्किलच आहे. तुमचा हा रुबाबदार शर्ट आणि त्यावरून चढवलेला हा झकास एक खिशाचा सूट डे मोईन, आयोवा मध्ये कुणा युरोपियन टुरिस्टलाही मिळाला असता. तुमचे बारीक कापलेले केस, आणि त्याहूनही महत्वाचे म्हणजे ही भरदार छाती - तुम्ही नक्कीच रोजचा दंड-बैठकांचा व्यायाम करत असणार - हे एका विशिष्ट प्रकारच्या अमेरिकनाचे लक्षण आहे खरे. पण तेही कारण नव्हेच, सगळयाच देशातले खेळाडू आणि सैनिक साधारणपणे सारखेच दिसतात. नाही, खरे तर मी तुम्हाला तुमच्या "ढंगावरूनच" ओळखले. नाही नाही, असे रागावून पाहू नका - अपमान म्हणून नव्हे, नुसते एक निरीक्षण म्हणून मी हे म्ह्टले.


वरील विलक्षण वाक्यांनी सुरू होणारे मोहसीन हमीद ह्या पाकिस्तानी लेखकाचे "द रिलक्टंट फंडामेंटलिस्ट" हे दुसरे पुस्तक प्रकाशित होण्याआधीपासूनच गाजते आहे. वाचकाला तात्काळ खेचून घेणारे हे पुस्तक सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत आणि वाचून संपल्यानंतरही वाचकाच्या मनाचा कब्जा घेते. पाश्चात्य आणि तिसरया जगातील तुटत असणाऱ्या नात्याचा वेध ह्या पुस्तकात घेतला आहे.

लाहोरमधील गल्ली-बोळांतील एका छोट्याशा हॉटेलमध्ये दोन व्यक्तींची गाठ पडते. गोष्ट सांगणारा दाढीवाला मनुष्य म्हणजे चंगेझ नावाचा एक तरूण पाकिस्तानी. तो ज्याच्याशी बोलतोय ती व्यक्ती कधीच वाचकासमोर येत नाही. त्यामुळे चंगेझ सांगत असलेल्या गोष्टींवरूनच समोरच्या माणसाबद्दल तर्क-वितर्क लढवावे लागतात. अशा काहीशा चमत्कारिक परिस्थितीमध्ये वाचक कायम संभ्रमात पडतो, आणि गोष्टीची एकच बाजू ऎकत असल्यामुळे साहजिकच समोरच्या अमेरिकनाच्या भूमिकेबद्दलही विचार करू लागतो.

अशा अविश्वासात सुरु झालेला हा संवाद मग चंगेझच्या बोलण्यातून उलगडत जातो. चंगेझ अमेरिकेतील प्रथितयश अशा प्रिन्स्टन विद्यापीठाचा पदवीधर आहे. इतर परदेशी विद्यार्थ्यांप्रमाणेच तोही आपल्या वर्गांतील अमेरिकन विद्यार्थ्यांपेक्षा कांकणभर सरसच आहे. प्रिन्स्टन मधून बाहेर पडताना अवघ्या एक-दोघांना मिळणारी अंडरवूड-सॅमसन ह्या प्रथितयश अमेरिकन कंपनीतील नोकरी चंगेझला सहज मिळून जाते. त्याचबरोबर एरिका नावाची एक सुंदर अमेरिकन मुलगीही त्याच्या प्रेमात पडते. न्यू यॉर्क सारख्या जागतिक शहरात राहणारा चंगेझ कामाच्या धबडग्यात आणि एरिकाच्या प्रेमात बुडून जातो. अमेरिकेचा काठ धरणाऱ्या इतर परदेशी तरुणांसारखीच अमेरिकन समृद्धीची स्वप्ने बघू लागतो. ह्या सगळ्यामध्ये त्याच्या मनात मात्र कुठेतरी पाल चुकचुकत राहते.

लाहोरच्या घरची, तिथल्या ताज्या अन्नाची आणि तिथल्या बालपणाची आठवण मधूनच डोके वर काढते, कुठेतरी खुपत राहते. वरवर पाहता अमेरिकेत पूर्णपणे रुळलेला, तिथल्या वातावरणाशी एकजीव झालेला चंगेझ आपल्या देशाचे मागासलेपण आणि दारिद्र्य विसरू शकत नाही. त्याचबरोबर मोहेंजोदारो सारख्या प्रगत संस्कृतीचा वारसा सांगणाऱ्या, हजारो वर्षांचा इतिहास असलेल्या आपल्या संस्कृतीचा अभिमान आणि त्या तुलनेत आजच्या जगातील पाकिस्तानचे स्थान त्याला अस्वस्थ करते. त्याचे हे वेगळेपण आणि संवेदनशीलता इतर कुणाच्याही लक्षात आली नाही तरी एरिका समजून घेते.

एरिकादेखील एका विचित्र परिस्थितीत अडकली आहे - तिचा लहानपणापासूनचा मित्र आणि प्रेमी असलेला ख्रिस काही वर्षांपूर्वीच कॅन्सरने गेला. त्याच्या जाण्यानंतर एकटी पडलेली एरिका आता कुठे त्या धक्क्यातून सावरतेय. पण ती ख्रिसला विसरू शकत नाही. तिचे आणि चंगेझचे संबंध अशा प्रकारे एक विचित्र प्रेमत्रिकोणात बांधले गेले आहेत. भूतकाळात असलेला हा तिसरा कोन चंगेझच्या प्रेमाच्या आड येतो. वैयक्तिक पातळीवर अशा गोष्टींना सामोरा जाणाऱ्या चंगेझच्या मनात एक भलतीच गोष्ट एक वादळ निर्माण करते - सप्टेंबर ११, २००१ !

कामानिमित्त फिलिपाईन्स मध्ये असलेला चंगेझ वर्ल्ड ट्रेड सेंटरची इमारत कोसळताना बघतो. आणि पहिल्याप्रथम त्याच्या चेहऱ्यावर उमटते हास्याची एक लकीर. आपल्याच ह्या प्रतिक्रियेने चंगेझ दचकून जातो. आजवर दडपून ठेवलेले स्वतःबद्दलचे अनेक प्रश्न अचानक उफाळून येतात. अमेरिकेला परतताना विमानतळावर चंगेझची झाडून तपासणी होते. आजवर आपल्याच विचारांत गढून गेलेले न्यू यॉर्कचे लोकल प्रवासी त्याच्याकडे वळून वळून पाहू लागतात. ऑफिसातील इतर लोकांनाही अचानक तो पाकिस्तानी असल्याचा साक्षात्कार होतो.

चंगेझच्या मनातील ही घालमेल सुरु असतानाच एरिकादेखील ख्रिसच्या आठवणींत हरवून त्याच्यापासून दूर जाते. पाकिस्तानच्या सहकार्याने अमेरिका अफगाणिस्तानवर हल्ला चढवते. आजवर टेलेव्हिजनवर फुटबॉल आणि बास्केटबॉलसारखे खेळ बघणारे अमेरिकन्स आता युद्धाचा अमानुष खेळ बघू लागतात. आणि चंगेझ बदलू लागतो. लाहोरला धावती भेट देतो. आपल्याच घरात पाऊल टाकताना चंगेझला विचित्र वाटते. जुनाट घर, पोपडे निघालेल्या भिंती, आजूबाजूची गर्दी हे सर्व काही त्याला अनोळखी आणि स्वतःच्या अमेरिकन जीवनापासून फार दूर आणि विसंगत भासू लागते. चंगेझ पुन्हा दचकतो. आपल्या घरातील ह्या बदलावद्दल विचार करताना अचानक त्याला जाणीव होते - बदल घरात नसून स्वतःतच असल्याची!

लाहोर वास्तव्यात चंगेझला भारत-पाकिस्तानमधील तणावाची परिस्थिती दिसते. आपले आप्त-स्वकीय युध्दाच्या छायेत असताना स्वत: अमेरिकेला परत येणे त्याला कठीण होते. पाकिस्तान आणि अमेरिकेतील हे फरक पाहता-पाहताच चंगेझला आपल्यातीलच विसंगती, दुभंगलेपण दिसून येते. विचारांच्या अशा गर्तेत सापडलेला चंगेझ अमेरिकेला परत येताना दाढी वाढवून येतो.

चंगेझच्या मनात इतिहास आणि वर्तमान तसेच आपलीच स्वप्ने आणि भोवतालच्या जगातील वास्तव ह्यांमधील अंतर वाढत जाते. अमेरिकेला येणाऱ्या लाखो परदेशी तरूणांप्रमाणेच भौतिक सुखाची स्वप्ने बघणारा, अमेरिकन मुक्त संस्कृती - उदारमतवादीपणावर विश्वास ठेवणारा चंगेझ मग काहीशा अनिच्छेनेच अमेरिकाविरोधी विचारांकडे आकर्षित होतो. आजवर स्वतःवर संपूर्ण ताबा असलेला, दोन जगांतील फरकांतूनही आपल्या आयुष्याचा तोल सांभाळून असलेला हा अमेरिकाशिक्षित पाकिस्तानी तरूण हळूह्ळू एक "रिलक्टंट फंडामेंटलिस्ट" बनतो.

आपली गोष्ट सांगताना चंगेझ समोरच्या अमेरिकनाबद्दलही सांगत राहतो, वाचकाला खुणावत राहतो. त्याच्या उजव्या बाहीखाली काय दडले असावे? लाहोरच्या ह्या पुरातन भागात तो काय बरे शोधत असावा? बरोबर तासाच्या ठोक्याला त्याच्या फोनची रिंग का बरे वाजत असावी? आणि, तो सतत संशयाने आजूबाजूला का बघत असावा? अनेक प्रश्न वाचकासमोर उभे राहतात. आणि हा सस्पेन्स पुस्तकाची संपूर्ण दोनशे पानं टिकतो.

अमेरिकेचे आक्रमक स्वरुप जगापुढे येणे आणि चंगेझचा तोल ढळणे ह्या दोन्ही गोष्टी एकापाठोपाठ घडतात. वरवर पाहता साध्यासुध्या वाटणाऱ्या गोष्टीदेखील असाधारण मन:स्थितीत असलेल्या माणसावर चमत्कारिक परिणाम करतात. जगावर आधिपत्य गाजवण्याची सवय झालेल्या अमेरिकन सरकारची सप्टें ११ नंतरची प्रतिक्रिया अशीच प्रमाणाबाहेर आक्रमक झाली. स्वत:च्या भूमीवरचा हल्ला पचविण्याची ताकदच अमेरिकेकडे उरली नाही. "लिबरल" मुक्त विचारसरणीची, आविष्कारस्वातंत्र्य, व्यक्तिस्वातंत्र्य, लोकशाही मूल्यांचे माहेरघर असलेली अमेरिका मागे पडली आणि तिच्या जागी अमेरिकन पद्धतीचा फंडामेंटलिझम - "US" v. "Them" - ची उद्दाम भावना आली.

हल्ल्यांनंतर सगळ्या जगाची साहजिकच मिळालेली सहानुभूती अफगाणिस्तान आणि पाठोपाठ इराकवर हल्ला करून अमेरिका गमवून बसली. ह्या देशांतील लाखो सामान्य नागरिकांचे आयुष्य अमेरिकेच्या अतिरेकी आक्रमक वृत्तीमुळे बदलून गेले. साहजिकच ह्या दोन्ही देशांमध्ये आणि जगभरच्या संवेदनशील नागरिकांमध्ये (त्यामध्ये मोठ्या प्रमाणावर अमेरिकनही आलेच)अमेरिकाविरोध वाढला.

अमेरिकन संस्कृतीच्या वाढत्या प्रभावाखाली येणाऱ्या आणि अमेरिकेच्या चुंबकीय क्षेत्रात सहजी आकर्षित होणाऱ्या आजच्या भारतीय तरुणांसमोरदेखील हे विसंवाद आहेत. वरवर पाहता अमेरिकन पद्धतीच्या श्रीमंतीला, चंगळवादाला रुळावलेल्या लोकांच्या मनातही काहीतरी खदखदते आहे. अमेरिकेची श्रीमंती सहज आपलीशी करणारे अनेक वरकरणी मॉडर्न लोक आविष्कारस्वातंत्र्य आणि व्यक्तिस्वातंत्र्यासारख्या मूल्यांना मात्र स्वीकारु शकलेले नाहीत. दुर्दैवाने अमेरिकादेखील आपले ते स्वरुप विसरू लागली आहे.

दहशतवादी हल्ल्यांनंतर जगाकडे एका वेगळ्या, उद्दाम दृष्टीने बघणाऱ्या अमेरिकेची ही तसबीर चंगेझ त्या निनावी अमेरिकनासमोर उभी करतो. ही तसबीर वाचकालाही विचारप्रवृत्त करते. पौर्वात्य आणि पाश्चिमात्य जगातील मोठे आणि सूक्ष्म फरक ह्या कादंबरीची पार्श्वभूमी आहेत. एकाच वेळी मॉडर्न जगाचे आकर्षण आणि आपल्या परंपरेचा अभिमान असलेल्या तिसऱ्या जगातील नवीन पिढीचे संभ्रम ही कादंबरी मांडते. अमेरिकेचा दुहेरी चेहरा - साम्राज्यवादी, मुजोर, दादा देश आणि बाहेरच्यांना सामावून घेणारा मेल्टिंग पॉट - देखील वाचकासमोर येतो. कादंबरीतील चंगेझ आणि समोरचा अमेरिकन ह्या दोन्ही प्रवृत्तींची प्रतिके आहेत.

प्रत्येक वाचकाला आपापले पूर्वग्रह तपासून पाहायला लावणारी, जगाच्या पटावर उलगडणाऱ्या राजकीय नाट्याला वैयक्तिक पातळीवर आणणारी ही कादंबरी. जरूर वाचा!

---

मोहसीन हमीद ह्यांचा जन्म लाहोर, पाकिस्तान मध्ये झाला. त्यांनी अमेरिकेतील प्रिन्स्टन आणि हार्वर्ड विद्यापीठात शिक्षण घेतले. "Moth Smoke" ही त्यांची पहिलीच कादंबरी गाजली. ती दहा भाषांमध्ये अनुवादित झाली आहे.

---

द रिलक्टंट फंडामेंटलिस्ट

लेखक: मोहसीन हमीद
प्रकाशक: पेंग्विन-व्हायकिंग
पृष्ठे: १९२
किंमत: रु. २९५/-

---

The Rockstar Historian

I just returned from the publication event for Ramachandra Guha's India After Gandhi. Guha gave a wonderful account of his book and its main characters. In style and manner, his speech was nothing short of a rock performance. His eyes, the nervous energy of his movements, rapid speech interspersed with sips of water and a booming voice, combined with a mastery of the subject at hand - Ramachandra Guha is as wonderful a speaker as writer. He conveyed the essence of the book, some of the best stories, and the primary evidence for some of his striking conclusions, and most of all, his command over the subject. All in all, Ramachandra Guha has rockstar appeal coupled with a historian's studiousness.

A rare and valuable combination indeed. Time to read the book!

The Glass Palace by Amitav Ghosh

The novel is spread over more than a hundred years, in sub-continental settings ranging from Burma, to coastal India (Eastern and Western) and Malaya. Ghosh uses extensively researched facts to create a wonderful, arresting setting for the story. He opens the book with the fall of Burma to the British with this fabulous opening sentence:

There was only one person in the food-stall who knew exactly what that sound was that was rolling in across the plain, along the silver curve of the Irawaddy, to the western wall of Mandalay's fort. His name was Rajkumar and he was an Indian, a boy of eleven - not an authority to be relied upon.

Starting with the subsequent exile of the Burmese royal family to Ratnagiri, Ghosh runs through a century of events and many generations of characters in a book that alternates between the closely pictured personal lives of its characters and wide ranging social and political issues engulfing the sub-continent. He does a great job using such wonderful material to weave a captivating story. The writing is somewhat varying in quality, ranging from mostly sublime to somewhat trite in a few places.

Covering such a large period of time necessarily means that Ghosh picks and chooses the places and periods where his narrative goes into extensive detail. In such places, the book is languorous, describing the setting and emotions in fabulous detail. The visual imagery is striking. The royal palace in Mandalay, and the royal family’s forced removal are captured in such words that one can almost see the events unfold in front of one’s eyes. The teak trade, the dizzying geometry of rubber plantations, and the myriad working class occupations of colonial times are brought forth.

The characters in the first generation, Rajkumar, Dolly, Saya John, Uma and others are fascinating personalities. Born in uncertain times, many to unknown parents, these people without moorings of family find themselves taking whichever opportunities come their way. Yet, rather than be drawn along the stream, each of them stands strong. From Dolly’s dedication to the royal family, to Uma’s independent thinking, and Rajkumar’s entrepreneurship, the reader sees real people whose lives are constructed and change before their eyes. The next generation however, is rendered more as stereotypes – the artistic, liberal minded Dinu, the obedient handsome son Neel, and the innocent soldier Arjun. They appear to be in the novel to represent certain viewpoints or ideas, not as full of surprises as the earlier generation.

Ghosh uses this backdrop and cast of characters to narrate a tale of multiple countries under British colonial rule. The novel expresses the opinions of the rulers and the ruled, conflicting yet each very believable. The role of the British Indian army in the maintenance and expansion of the British empire is well captured, as is the revolt by its soldiers in the WW-II era. Throughout, Ghosh's characters are true to life, and yet represent the larger reality of the world.

A fabulous read.

The Black Cloud

Over the last couple of days, I read science fiction after a very long gap. The book was Fred Hoyle's 1957 novel "The Black Cloud". It is good science and good fiction.

- The portrayal of the scientific and political establishment of the late 1950s - early 1960s is excellent. Particularly, in the aftermath of the atomic bomb, and the ongoing arms race, the societal responsibility of scientists is a central issue in the book.

- Another interesting aspect is the prescient description of the various uses a digital computer may be put to. Some of those such as speech recognition, voice synthesis, complex mathematical calculations, and so on have already become real.

- Its a quick read - the plot moves pretty fast, there are few important characters, which are reasonably well developed. The story does have a couple of twists, but does not indulge in any kind of sensational surprises.

- Its the first science fiction book I've read that actually contains derivatives and other mathematical notation to explain some calculations made by the characters. In fact, many scientific principles are discussed in way more detail than in most science fiction books.

- The portrayal of Britain's decaying power, and of the helplessness of non-industrialized nations is spot-on.

On the whole, a fun book to read.

Breaking the spell

Daniel C. Dennett, the author of The Mind's I and Darwin's Dangerous Idea, among other books, was at the University of Michigan yesterday with a lecture introducing his new book Breaking the spell. It was a highly entertaining and humorous presentation. His juxtaposition of the pictures of thousands of people gathered at the Vatican and Mecca, participating in religious ritual with those from the super bowl and other sporting events had the audience in splits.

The new book proposes a scientific study of religion. Hirak has posted an excellent summary of the presentation.

The Argumentative Indian

Disclaimer: As an Indian, I have a stake in what the "Indian" character is perceived to be. In my own view, I regard it to be inclusive and broad-minded, open and welcoming to ideas, proud of its own heritage and respectful of others. Prof. Sen's book makes great arguments towards such a view. I must humbly admit that what is below are just the themes I discovered and thoughts I had upon reading the book. I do not consider myself qualified to comment on the book; rather I restrict to how it appealed to me.

The title itself is intriguing, characterizing an entire nation as "argumentative". The book is a superb ride through the history, culture, religion, philosophy and politics of the Indian subcontinent. The perspective is modern, and very strongly in support of India's pluralist tradition, tolerance and encouragement for heterodox views. Prof. Sen addresses the issue of India and Indianness using the cultural, religious, philosophic, and historical record of India in many ways. Importantly, from this record, he draws connections, shows parallels and provides context to a lot of contemporary questions about India. I see the book as a guide to Indianness, that focuses on a particular aspect of being Indian - the rich heritage of reasoning and argumentation about important questions. Prof. Sen explains the argumentative tradition well, and himself presents compelling arguments in the discussion of various current issues facing India, from the nuclear bomb to gross inequality.

The book is a collection of essays written over the past several years. The essays have been woven together in the book's theme. The four sections of the book, "Voice and Heterodoxy", "Culture and Communication", "Politics and Protest"and "Reason and Identity" are all based on Prof. Sen's many decades of research into these issues. Prof. Sen draws on results from his work in the economics of poverty, famines, and gender and class divisions. He uses a rich variety of documents, from religious texts such as the Vedas and Upanishads to modern Indian thought expressed in Tagore, Nehru and Gandhi's writings and Satyajit Ray's cinema. He relies on many foreign records of India in the past, such as those by Alberuni, Yi Jing and others. The arguments made by Prof. Sen are forceful yet put forth gently, with great care to respect a different point of view. He considers each narrow view carefully, and rejects it with great reasoninng.

Some of the important questions that Prof. Sen addresses include

• The historical record and present state of India's argumentative tradition. From the Vedas to the current democratic process, India's record of debate, dialog and discussion. How argumentation and reasoning is a truly indigenous tradition, not an influence of the west.
  
• The heterodoxy inherent in Hindu tradition. How does the concept of Hindutva being advanced by communal forces relate to Hinduism? In particular, how Hindutva restricts itself to a narrow, incomplete view of Hinduism, belittling a great tradition.
  
• India's global connections. How does (and should) India relate to the world - in the past and the present.
  
• The Indian identity. How do religion, class, caste, language and other factors relate to beind Indian. How is identity "defined", not "discovered" by an individual, and why it matters.
• Mistaken perceptions. How the western perception of India as a "mystical land of spirituality" is mistaken, in view of India's achievements in philosophy, science and literature. How do Indians' perceive India, and how that perception is influenced by Western beliefs.
  

This book is great reading for anyone with an interest in India. I believe it is required reading to understand being Indian.

The Lone Surfer Tour 2005

Yesterday evening, I went for Davy and Pete Rothbart's (buddies from my ultimate frisbee group) "Found" show. They had been on tour across North America, doing shows in 51 cities in 54 days (wow!). The tour was to promote Davy's (awesome) new collection of short stories "The Lone Surfer of Montana, Kansas" and to share and collect new "found" stuff.

Davy puts out the "Found" magazine - a collection of notes, to-do lists, letters, diaries and all kinds of other things - lost by their authors, and subsequently "found" by someone else. It is a rather odd concept - printing a magazine of found objects and creating a show based on it. Davy makes it work and how! He imagines the remainder of the persons' lives, from the snippet that he gets to see. He writes stories about them. He weaves their notes into anecdotes, and some ribald comedy. And Pete writes songs, sometimes based on found stuff, borrowing and extending lyrics, and adding his own touch, to create songs such as "Damn! The Booty Don't Stop" (You've to hear it performed live! Its awesome, vulgar, funny, an absolute blast!!). Together, they are terrific entertainment!

Davy's book, "The Lone Surfer of Montana, Kansas", is a collection short stories. Here's what he says about his inspiration for the title story, and his book:

A few years ago, I was driving on a small two-lane highway through rural Kansas when I saw a bizarre and riveting sight—-a teenage kid had slung a surfboard between two dead tractors in the middle of a cornfield and was balanced on top, like he was practicing how to surf. Here he was, thousands of miles from either coast, the sun setting in glorious colors behind him—-I was mesmerized and sat there watching for ten minutes or so, and then I drove away; I don’t think he even saw me. But that image of him surfing in the cornfields stuck with me, and my curiosity about him kept growing more intense, so finally I decided to write a story about him, imagining what his life was like and what might have happened had our paths intersected. I called the story The Lone Surfer of Montana, Kansas (Montana is the name of a tiny town in Kansas) and it’s the title story of my new book.

I just finished reading a few other stories from the book. They are really good. The heroes of Davy's stories are mostly young men who haven't found a path in life. Narrating in the first person, Davy provides the reader a close-up of his characters. Davy's stories are set in odd places across America - an old people's nursing home in Florida, a strip joint in a Mexican border town, a prison in Michigan, and in the title story, rural Kansas. The characters are raw, their language coarse, and their feelings out in the open for anyone to see. They are humane, rough, compassionate, mean, lost. And just when it seems that they've "found" themselves, the world seems to crumble around them. Thus, a lost love, a sad father, and a congenitally lying dead friend. Davy's characters don't find redemption - that would be too easy. Rather, they are left alone to themselves. In a way, the stories are just like the found stuff Davy works with - snapshots of a stranger's life, accidentally found.

Hats off, Davy! (and yeah, see you on the field soon!)